8 października, w wieku 95 lat, zmarła Zdzisława Lempicka, uczestniczka Powstania Warszawskiego i zasłużona członkini lokalnej polonijnej społeczności. Pani Zdzisława odeszła po krótkiej chorobie, w Central Connecticut Hospital w New Britain, w otoczeniu bliskich.
Zdzisława Lempicka, z domu Kakiet, córka Józefa i Władysławy, urodziła się w Warszawie w 1928 r. Miała 11 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Mimo że była tylko dzieckiem, w pełni doświadczyła okropieństw wojny. 1 sierpnia 1944 r., gdy w okupowanej Warszawie wybuchło powstanie, miała zaledwie 16 lat, ale nie wahała się – wyszła z domu, by dołączyć do grona walczących, w dużej mierze dzieci i młodzieży. Pełniła funkcję łączniczki porucznika „Cedry”, przenosząc ważne wiadomości pod ostrzałem, przemykając się ulicami i kanałami bombardowanego miasta. Niezliczoną ilość razy ryzykowała życiem, żeby przenieść rozkaz. – Bo tak było trzeba – mówiła, jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie. Jej koledzy i koleżanki w większości mieli tak jak ona, po kilkanaście lat. Czy się bali? – Nie było czasu na strach. To jest najlepsze określenie, jakie może być. Każdy starał się robić to, co do niego należało – podkreślała. Podczas powstania została poważnie ranna w twarz – prowizorycznie opatrzona, cudem przeżyła. Dopiero po wojnie, w Anglii, mogła poddać się rekonstrukcji nosa i części twarzy.
Po upadku Powstania Warszawskiego trafiła do obozu dla jeńców wojennych w Niemczech, a po jego wyzwoleniu przez armię amerykańską w 1945 r. dołączyła do Polskich Sił Zbrojnych we Włoszech, następnie trafiła do Anglii (gdzie poznała swojego męża, Richarda Lempickiego, który również miał na swoim koncie wojenne przejścia – wywózkę na Syberię i potem szlak bojowy przebyty wraz z Armią Andersa), by stamtąd w 1956 r. wyemigrować do Stanów Zjednoczonych. Od razu po przyjeździe zaangażowała się w działalność społeczną i w życie lokalnej Polonii. Mieszkała w Newington. Przez długie lata związana z harcerstwem – jako współzałożycielka ośrodka harcerskiego w New Britain – działała też w wielu innych organizacjach społecznych. W 1962 r. uzyskała obywatelstwo amerykańskie, co było dla niej szczególnie ważne po tym, jak w 1951 r. komunistyczny rząd ówczesnej Polski pozbawił ją – jako „wroga ludu” – obywatelstwa polskiego. Nigdy nie pogodziła się z tą decyzją.
Za swoje zasługi została uhonorowana przez władze III RP Krzyżem Walecznych, został jej też nadany stopień porucznika na czas wojny.
Rozmowa ze Zdzisławą Lempicką, podczas której opowiedziała o swoich wojennych przeżyciach i emigranckich losach, ukazała się na łamach „Białego Orła” w 2016 r. Można ją także przeczytać na naszym tu.
Msza święta pogrzebowa zostanie odprawiona w poniedziałek, 13 listopada, w kościele Holy Cross w New Britain o godz. 10:00.
Rodzina zamiast kwiatów prosi o datki na rzecz Polsko-Amerykańskiej Fundacji w Connecticut, PO Box 1525, New Britain, CT 06050 lub The National Federation of Blind, 111 Sheldon Rd Unit 420, Manchester CT 06045.
JLS
