Czas masowych szczepień u wielu wywołuje dylematy i obawy, ale niektóre z nich mają inne przyczyny niż tylko działanie nowych preparatów. Mało znanym i rzadko nagłaśnianym problemem niektórych osób jest strach przed igłą. Ten rodzaj lęku jest bardzo powszechny, dotyka co najmniej 1 na 10 osób, także silnych mężczyzn. U niektórych strach przed igłami i zastrzykami wynika ze złych wspomnień.
Omdlenie lub panika
Doświadczanie zastrzyku, a nawet sam widok przygotowanej igły może prowadzić do omdlenia lub uczucia zagrożenia nim. Dzieje się tak, bo kiedy pojawia się strach, zwiększa się tętno oraz ciśnienie krwi (dotyczy to też lęków z innych przyczyn), a potem gwałtownie się obniża. Inni z kolei doświadczają paniki. Towarzyszą temu potliwość, drżenie i inne objawy somatyczne.
Strach przed ostrymi przedmiotami, czyli aichmofobia, bywa nieuzasadniony – podobnie, jak w przypadku każdej innej fobii. Borykający się z nim wie, że obawy są bezpodstawne, jednak ma trudność w przezwyciężeniu swojego lęku, a reakcja w zetknięciu z ostrym przedmiotem jest poza jego kontrolą. W przypadku pobierania krwi, leku w zastrzyku czy szczepienia należy uprzedzić o tym personel medyczny.
Pokonać problem
By pokonać ten paraliżujący lęk, warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty. Fobie specyficzne (w tym aichmiofobia) najczęściej leczone są w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej, która w takim przypadku obejmuje:
- psychoedukację, czyli pogłębianie wiedzy chorego na temat przyczyn i mechanizmów rządzących lękiem,
- desensytyzację (stopniowe odwrażliwianie na przedmioty wywołujące lęk) lub terapię implozywną (gwałtowne „zanurzanie się” w doświadczeniach kontaktu z obiektem fobii) w bezpiecznych warunkach terapii,
- opanowywanie metod radzenia sobie z wegetatywnymi symptomami lęku, np. technik relaksacji, ćwiczeń oddechowych.
hk
