Na finiszu kampanii wyborczej polscy politycy się nie certolili. Jechali po szerokiej, jak to niegdyś robił Tomasz Gollob, żużlowy mistrz nad mistrze. Potężną racę odpalił prezydent RP – ogłosił start starań o organizację letnich igrzysk olimpijskich. Pomysłowi przybasował minister sportu, a też szef PKOl. „Skoro wyszło nam futbolowe Euro 2012, damy radę i olimpiadzie” – argumentowano.
Naród różnie zareagował. Nie brakło sceptycznego pukania się w czoło i haseł w stylu „z czym do ludzi”. Były i są też głosy na tak. Zdaje się jednak, że niespodziewany bieg zdarzeń każe najwyższym czynnikom jeszcze raz przemyśleć ambitny zamiar.
Oto do wojny na Ukrainie dołączył właśnie kolejny, potężny konflikt zbrojny, na Bliskim Wschodzie. Jakby tego było mało, dwa tygodnie temu przypomniała o sobie matka natura. Postraszyła głównie wschodnią Słowację, jednak fale trzęsienia ziemi dotarły też na południe Polski. Zatrzęsły się bloki w Krakowie, ale i w Rzeszowie mieszkańcy wzywali straż pożarną, gdy książki i kryształy zaczęły im tańczyć na półkach, a obrazy spadać ze ścian.
Słowem, wicher historii wieje coraz mocniej, a wskazówki sejsmografów zaczynają nieoczekiwanie wariować również pod naszą szerokością geograficzną. Olimpiada, piękna impreza, ale kosztowna, nie na każdą kieszeń. Może w burzliwy czas paręnaście miliardów dolarów lepiej inwestować w coś bardziej niezbędnego, niźli kopać fundamenty i lać beton na gruncie, który, w przenośni i dosłownie, okazuje się coraz mniej stabilny.
I jeszcze jeden kamyczek, historyczny, do tego ogródka. Nad Wisłą lubimy rocznice, szczególnie okrągłe. Tymczasem rzeczone igrzyska miałyby się odbyć w 2036 roku. Mam 52 lata, niestety, ale jeszcze wczoraj miałem 19. Tym samym należę do pokolenia, dla którego matura to nie była bzdura. Coś tam z historii jeszcze (ko)jarzę i wiem, że w 1936 roku igrzyska odbyły się całkiem niedaleko naszych granic. Znów o nich poczytałem. Okazuje się, że nie były fartowne. Polscy sportowcy nie zdobyli na nich ani jednego złotego medalu…
Tomasz Ryzner
