Dwa złote medale i nagroda za najlepszą technikę, to kolejne trofea, które Wojciech Szuliński dodał do swojego już i tak bogatego zbioru. Właśnie wygrał Mistrzostwa Stanów Zjednoczonych w Sambo Sportowym i Bojowym, które odbyły się w teksańskim mieście Arlington. Tym samym zapewnił sobie miejsce w amerykańskiej kadrze sambo, w której jest jedynym Polakiem.
Wojtek, walczący w kategorii do 88 kilogramów, sumiennie się przygotowywał do walk, bo wiedział, że zmierzy się z najlepszymi z najlepszych.
– Poziom był wysoki, ale wyrównany, ponieważ wygrana to nie tylko medal, ale także wejście do kadry. W sumie stoczyłem siedem walk – w sambo sportowym – cztery, a w bojowym – trzy – opowiada Wojciech Szuliński.
Ostry przeciwnik z Teksasu
Wygrał wszystkie walki i przywiózł dwa złote medale. Nie obyło się bez stresu, bo w finałowej walce w sambo bojowym trafił na – jak sam mówi – ostrego przeciwnika z Teksasu.
– Sambo bojowe łączy różne sztuki walk, w tym kickboxing i brutalny muay tai. W pewnym momencie dostałem porządny strzał w głowę i na moment mnie zamroczyło, ale nie dałem się znokautować. Po kilku sekundach się otrząsnąłem i wygrałem walkę przed czasem – wyjaśnia mistrz.
Dzięki temu, że Wojciech Szuliński nie dał szans na złoto swoim przeciwnikom ani w sambo sportowym, ani bojowym, sędziowie uznali go za zawodnika walczącego najlepszą techniką i przyznali nagrodę im. Wolfa (Wladimira) Sharkansky’ego – jednego z najlepszych radzieckich sambistów, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych w latach 70. ubiegłego wieku i walnie się przyczynił do rozwoju tej dyscypliny w Ameryce.
W tych US Open Sports and Combat Sambo Championships wzięło udział ponad 100 sambistów.
Oprócz zawodników ze Stanów Zjednoczonych w rywalizacji wzięli również udział zawodnicy z Białorusi, Kolumbii, Tadżykistanu, Uzbekistanu i Wenezueli. Zwycięzcom turnieju przyznano medale, a puchary drużynowe zostały wręczone zgodnie z klubową klasyfikacją.
W sercu zawsze Polska i rodzina
– Zdobyłem mistrzostwo USA, bo jestem obywatelem amerykańskim. Ale chciałabym przy tej okazji coś wyjaśnić – jestem członkiem kadry sambo w USA i jak walczę, to walczę w barwach amerykańskich. Nie mogę sobie przyczepić flagi polskiej do stroju, bo to jest wbrew przepisom. Mówię o tym, bo ostatnio spotkałem się z komentarzami pod swoimi zdjęciami umieszczonymi w mediach społecznościowych, w których jestem krytykowany właśnie za brak polskiej flagi. Ja nie zapominam, skąd przybyłem, w moim sercu zawsze jest Polska, ale nie mogę reprezentować dwóch krajów naraz – mówi z dumą Wojtek.
Wojtek całą swoją działalnością udowadnia patriotyzm. Zarówno on, jak i zawodnicy z trzech prowadzonych przez niego szkół judo, biorą aktywny udział w życiu Polonii.
– Moi podopieczni to moja judo rodzina, zawsze mogę na nich liczyć. Tak jak i na całą moją rodzinę, która zawsze mnie mocno wspierała i wspiera. Na zawodach w Arlington był ze mną mój młodszy brat Paweł, dzięki czemu całe wydarzenie przebiegło mniej stresująco. W rodzinie siła! – opowiada Wojtek.
Ostatnie zwycięstwo Wojtek zadedykował dwójce niedawno zmarłych przyjaciół.
– Zarówno Andrew Bogard, jak i Mariusz Czuchra, byli ważni w moim życiu. Zawsze mnie wspierali. Mariusz to kilkukrotny mistrz Polski w zapasach i uwielbiałem jego rady – mówi ze smutkiem.
Idzie w ślady brata
Paweł Szuliński podziela pasję brata do sztuki walk. Intensywnie trenuje w Szulinski Martial Arts Academy, przygotowując się na mistrzostwa Stanów Zjednoczonych w judo, które rozpoczynają się 21 maja na Florydzie.
– W tych mistrzostwach biorę udział nie tylko ja i mój brat, ale także moi wychowankowie z Academy. Wierzę, że przywieziemy zwycięskie medale – mówi z dumą Wojtek.
Wojtek jednak nie ma zamiaru odpoczywać i już w lipcu wybiera się na Kostarykę, gdzie zawalczy w mistrzostwach Pan American Sambo Championship. Przypomnijmy, że w zeszłym roku mistrzostwa Pan American odbyły się w Kolumbii, a Wojciech przywiózł z nich aż trzy medale.
– Rok temu wygrałem złoto, srebro i brąz, to teraz postaram się, żeby przywieźć samo złoto. Jak już wrócimy z Kostaryki, to zrobię sobie krótkie wakacje, a potem znowu ostry trening przygotowujący do mistrzostw świata w sambo, które odbędą się w listopadzie w Kirgistanie. Jednym słowem wakacje zapowiadają się intensywnie – mówi zawodnik.
Sport i podróże
W roku 2021 mistrzostwa świata organizowano w Uzbekistanie. Dla Szulińskiego był to już siódmy udział w takim wydarzeniu.
– Podczas wyjazdów na zawody i mistrzostwa staram się łączyć przyjemne z pożytecznym. Uwielbiam zwiedzać świat i sport daje mi ogromne możliwości podróżowania. Wielu zawodników zaraz po imprezie wraca do domu. A ja wykorzystuję to, że wyjechałem i zawsze lubię pozwiedzać, zwłaszcza dalekie, egzotyczne zakątki świata. Mam za sobą już kilka wyjazdów na mistrzostwa. Z trenerem kadry i prezesem związku zwiedzaliśmy Koreę, Japonię, Uzbekistan. Zostajemy kilka dni po zawodach, żeby poznać i zobaczyć coś nowego. Dzięki uprawianiu sportu zwiedziłem już pół świata. Szczerze wątpię, że tyle zobaczyłbym, gdybym nie uprawiał sportu – zwierza się Wojtek.
– Zawsze spotykam się z ciepłym przyjęciem sportowców z danego kraju, gdzie akurat przebywam. Oprócz tego, że okazywana nam jest ogromna życzliwość i gościnność, to jeszcze gospodarze robią wszystko, aby nam jak najwięcej pokazać ze swojej kultury. Do dziś z przyjemnością wspominam, jak wspaniale nas przyjęto w Uzbekistanie, czułem się tam jak jakaś gwiazda rocka. Wszędzie były podstawiane samochody, czas wypełniony był niezwykłymi atrakcjami, mieliśmy okazję zwiedzić miejsca, które dla zwykłych turystów są niedostępne – opowiada.
Judo, hip hop i zawody
Pomimo nawału zajęć, Wojtek nie zaniedbuje swoich podopiecznych, dla których jest najwspanialszym trenerem. To dla nich otwarte są trzy lokalizacje Szulinski Martial Arts Academy.
– Rozrastamy się. W moich szkołach mam już ponad 150 przyszłych zawodników. Głównie to dzieci i młodzież, ale coraz więcej dorosłych zasila nasze szeregi. Na początku czerwca odbędzie się turniej wewnętrzny dla zawodników ze wszystkich trzech lokalizacji. Jest to największa coroczna impreza klubowa. Uczniowie walczą między sobą o tytuł najlepszego zawodnika. Niedawno ściągnęliśmy też wspaniałego trenera z Polski – Pawła Zawistowskiego. Specjalizuje się w muay thai, dzięki czemu bardzo mi pomaga w przygotowaniach do zawodów sambo, zwłaszcza jego bojowej odmiany. Dołożyliśmy w naszych szkółkach także naukę tańca hiphopowego. Dzieciaki to uwielbiają. Zapraszam w nasze progi! – mówi z wyraźną radością Wojtek.
Trener Szuliński myśli o kolejnych lokalizacjach, a nawet filii w Bydgoszczy. Na razie trwają rozmowy.
Wsparcie dobrych ludzi
– Moje osiągnięcia sportowe i rozwój moich akademii walk nie byłby możliwy bez wsparcia wspaniałych ludzi, których mam w swoim życiu. Mam szczęście, że urodziłem się w cudownej rodzinie, ale na mojej drodze staje wielu wspaniałych ludzi. Każdemu z osobna należą się wielkie podziękowania. Po ostatnich mistrzostwach szczególnie zasługuje na nie trener kadry sambo Robert Clark i Julian Sanchez, bez udziału którego nie wiadomo, czy te mistrzostwa by się odbyły. Nieoceniana jest dla mnie współpraca z moją drużyną z Szulinski Martial Art Academy i siła, którą mi dają moi podopieczni. I szczególne ukłony chcę złożyć w kierunku moich sponsorów – Polsko-Słowiańskiej Federalnej Unii Kredytowej, Grzegorzowi Frycowi z GramX Promotions, Magdzie i Marcinowi Lucom z Greenpoint Insurance Brokerage, Natalii i Gregowi Babińskim z GB Construction, mecenasowi Pawłowi Wierzbickiemu z kancelarii Block O’Toole & Murphy, polskiej telewizji Sling TV. Bez zastrzeżeń wierzą we mnie i w to, co robię – mówi Wojtek.
Iwona Hejmej
Sambo – samoobrona bez broni
Sambo to uniwersalny system walki, nastawiony na szybkie i efektywne wyeliminowanie przeciwnika. To powstała w 1. połowie XX wieku rosyjska sztuka walki łącząca techniki judo z regionalnymi odmianami zapasów z terenu dawnego ZSRR. Jest uznawana za dyscyplinę sportową.
Od początku lat 20. XX wieku w ZSRR trwały studia nad stworzeniem uniwersalnego systemu walki wręcz dla potrzeb Armii Czerwonej. Głównym pracom przewodzili (niezależnie od siebie) Wasilij Oszczepkow (ekspert judo) oraz Władimir Spiridonow (ekspert zapasów i ju-jitsu). Głównym celem badań było znalezienie optymalnego połączenia technik narodowych sztuk walki z terenów ZSRR z technikami dalekowschodnich i w mniejszym stopniu zachodnioeuropejskich stylów walki w jeden efektywny system walki wręcz.
Efektem prac Spiridonowa było wydanie w 1927 roku instruktażu pt. SAMozaszczita Bez Oruża – w skrócie sambo znaczy „Samoobrona bez broni/oręża”, który stał się podstawowym podręcznikiem walki wręcz dla Armii Czerwonej, milicji i służb specjalnych.
Sambo uczy obrony, nie atakowania. Uczy nie tylko samoobrony – przekazuje doświadczenie; kształtuje twardy, męski charakter, postawę i wytrzymałość, które są niezbędne w pracy i codziennym życiu. Sprzyja wypracowaniu samodyscypliny, kształtuje kręgosłup moralny i twardą pozycję w odniesieniu do realizacji planów życiowych.
Sambo buduje kręgosłup moralny społeczeństwa w postaci ludzi gotowych stanąć w obronie własnej, swojej rodziny oraz kraju.
Sambo dzieli się na sportowe, bojowe (kombat) i militarne (znane jako sistema).
Sambo sportowe to doskonała podstawa – uczy rzutów, dźwigni, trzymania w parterze.
Sambo bojowe (combat) to szybkie i silne uderzenia rękami, nogami, rzuty, duszenia, dźwignie na wszystkie części ciała.
Sambo militarne (systema) – to wiedza na temat anatomii ciała, biomechaniki, wykorzystywanie tego, co nam się trafi pod ręką do samoobrony. Sambo militarne uczy prawidłowego posługiwania się nożem, kijem, saperką i wszystkim, co pod ręką.
