Helena Knapczyk była dzieckiem, gdy wraz ze swoją rodzina podzieliła zesłańczy los setek tysięcy Polaków wywiezionych w 1940 r. na nieludzką ziemię. Udało jej się przetrwać pobyt na Syberii, skąd trafiła wraz z innymi sierotami i półsierotami do Afryki, a następnie do Wielkiej Brytanii, by w końcu wyemigrować do Ameryki i tu osiąść na stałe.
Pani Knapczyk jest znana ze swej działalności w środowisku polonijnym. Obecnie pełni funkcję naczelnej prezes Korpusu Pomocniczego Pań przy Stowarzyszeniu Weteranów Armii Polskiej w Ameryce. Wraz ze swoim mężem, również sybirakiem i weteranem spod Monte Cassino, śp. Wincentym Knapczykiem była zaangażowana w liczne polonijne inicjatywy i wspierała działalność polonijnych organizacji. Dwa lata temu ukazała się autobiografia jej oraz jej męża, co – jak sama podkreśla – było marzeniem i niejako zwieńczeniem ich życia.
Sybiraczka, jedna z nielicznych już świadków tragicznej historii Polski i Polaków podczas II wojny światowej, podzieliła się swoimi wspomnieniami z Polonią na Long Island. 11 listopada w Nowym Jorku była gościem honorowym spotkania zorganizowanego przez organizację Polonia of Long Island, Inc., w którym uczestniczyli przedstawiciele polonijnych organizacji i szkół z Copiague i Glen Head. Oprawę muzyczną wydarzenia zapewnił Zespół Nos Te Domine. Dzień później pani Helena odwiedziła polskie przedszkole oraz Polską Szkołę Dokształcającą im. Zbigniewa Herberta w Copiague, w której osoby zainteresowane mogą nabyć wspomnianą autobiografię pt. „Śladami losu”. Spotkania z młodym pokoleniem Polonii było okazją nie tylko do opowiedzenia swych wspomnień i przybliżeniu tragicznych wydarzeń sprzed ponad 80 lat, ale również zaapelowania o dbanie o pamięć o nich i ludziach, którzy ich doświadczyli.
WEM
Fot. Polonia of Long Island, Inc.
