Pod koniec czerwca troje polityków: Zbigniew Girzyński, Małgorzata Janowska i Arkadiusz Czartoryski ogłosiło, że opuszczają klub parlamentarny PiS. To z pozoru niezbyt istotne wydarzenie ma jednak poważne konsekwencje, oznacza bowiem utratę przez PiS większości w Sejmie.
Jak przełoży się to na proces legislacyjny, a – co za tym idzie – sprawne wdrażanie planowanych zmian? Posłowie swoje odejście uzasadniają właśnie niezgodą na kierunek tych zmian – m.in. likwidację górnictwa, obciążenia przedsiębiorców i przepisy dot. „segregacji sanitarnej”. Zapewniają jednocześnie, że nie będą stanowić opozycji totalnej i że nie powołują koła, aby „wewnątrz tzw. Zjednoczonej Prawicy targować się i mieć jakąś silniejszą pozycję przetargową”. Jednak czy bez powodu mawia się, że „tłumaczy się winny”? Nie mnie oceniać szczerość motywów, jakimi się kierują, ale nie sposób nie zauważyć, że wskutek swego ruchu zyskali zdecydowanie większy potencjał negocjacyjny i możliwość wywierania wpływu na decyzje polityczne. Pytanie, jak to wykorzystają?
Rozbicie na wiele stronnictw nie jest niczym nowym w polskim parlamentaryzmie. To właśnie kierowanie się partykularnymi interesami przyniosło niegdyś upadek Rzeczypospolitej i doprowadziło do tego, że kraj na ponad sto lat zniknął z map. Mam nadzieję, że tym razem nie powtórzy się ta niechlubna historia, jednak wewnętrzne konflikty są na rękę tym, którym zależy na słabej Polsce. Ignacy Jan Paderewski, wybitny mąż stanu, którego 80. rocznicę śmierci obchodziliśmy niedawno, twierdził że „stronnictwo powinno być jedno – Polska”. Chciałbym, by tę myśl wzięli sobie do serca polscy politycy.
Marcin Bolec
Redaktor Naczelny „Białego Orła”
