Aleksander Fredro urodził się 20 czerwca 1793 r. w Surochowie koło Jarosławia, zmarł 15 lipca 1876 r. we Lwowie. Był polskim komediopisarzem, pamiętnikarzem, poetą, ziemianinem, oficerem, wolnomularzem. Tworzył w epoce romantyzmu. Uważany jest za najwybitniejszego komediopisarza w historii literatury polskiej.
W 1809 roku w wieku 16 lat zaciągnął się na ochotnika do armii Księstwa Warszawskiego. Był uczestnikiem wyprawy na Moskwę w 1812 r., a za męstwo został odznaczony orderami Virtuti Militari oraz Legii Honorowej.
Jednak bardziej niż z zasług wojennych znany jest ze swej twórczości literackiej. Zadebiutował w 1815 r. jednoaktówką „Intryga na prędce, czyli nie ma złego bez dobrego”. Był twórcą oryginalnej polskiej komedii, autorem kilkudziesięciu utworów scenicznych wystawianych w teatrach Warszawy, Krakowa i Lwowa. „Doskonale znał teatr europejski i jego tradycje, do których świadomie nawiązywał w swojej twórczości. Napisał kilkadziesiąt utworów scenicznych: jednoaktówek i komedii wieloaktowych, fars, grotesek i wodewilów, które szybko trafiały na sceny teatrów: lwowskiego, warszawskiego i krakowskiego” – przypomnieli polscy posłowie w uchwale w sprawie ustanowienia roku 2023 Rokiem Aleksandra Fredry. W uchwale wymieniono także najbardziej znane utwory Fredry, m.in. „Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serca”, „Zemstę” czy „Pana Jowialskiego”. Aleksander Fredro znany jest także jako twórca bajek, m.in. bajek i wierszy dla dzieci: „Małpa w kąpieli”, „Paweł i Gaweł” czy „Osiołkowi w żłoby dano”. Jest również autorem pamiętników z epoki napoleońskiej „Trzy po trzy”, uznanych za klasykę literatury wspomnieniowej.
W tym roku obchodzić będziemy 230. rocznicę urodzin Aleksandra Fredry.
WEM
