Koalicja na rzecz Imigrantów i Uchodźców Stanu Connecticut (Connecticut Immigration & Refugee Coalition, CIRC) kolejny rok z rzędu przyznała wyróżnienia imigrantom, którzy przez swoją działalność i zaangażowanie rozwijają lokalną społeczność Connecticut. Doceniony został nie tylko ich wkład w rozwój stanu, ale również fakt, że nie zapominają o swoich korzeniach, a swoją postawą promują także swoje ojczyste kraje. Tegoroczna ceremonia odbyła się 17 kwietnia na stanowym Kapitolu w Hartford. W tym roku wyróżniono aż 19 imigrantów, a wśród nich – dwoje Polaków: Zdzisławę Lempicką i Darka Barcikowskiego.
Dziewczyna z Powstania
Zdzisława Lempicka, z domu Kakiet, miała 11 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Mimo że była tylko dzieckiem, w pełni doświadczyła okropieństw wojny. 1 sierpnia 1944 r., gdy w okupowanej Warszawie wybuchło powstanie, miała zaledwie 16 lat, ale nie wahała się – wyszła z domu, by dołączyć do grona walczących, w dużej mierze dzieci i młodzieży. Pełniła funkcję kuriera, przenosząc ważne wiadomości pod ostrzałem, przemykając się ulicami i kanałami bombardowanego miasta. Została poważnie ranna w twarz – prowizorycznie opatrzona, cudem przeżyła. Dopiero po wojnie, w Anglii, mogła poddać się rekonstrukcji nosa i części twarzy. Po upadku Powstania Warszawskiego trafiła do obozu dla jeńców wojennych w Niemczech, a po jego wyzwoleniu przez armię amerykańską w 1945 r. dołączyła do Polskich Sił Zbrojnych we Włoszech, następnie trafiła do Anglii (gdzie poznała swojego męża, Richarda Lempickiego, który również miał na swoim koncie wojenne przejścia – wywózkę na Syberię i potem szlak bojowy przebyty wraz z Armią Andersa), by stamtąd w 1956 r. wyemigrować do Stanów Zjednoczonych. Od razu po przyjeździe zaangażowała się w działalność społeczną i w życie lokalnej Polonii. Przez długie lata związana z harcerstwem – jako współzałożycielka ośrodka harcerskiego w New Britain – działała też w wielu innych organizacjach społecznych. W 1962 r. uzyskała obywatelstwo amerykańskie, co było dla niej szczególnie ważne po tym, jak w 1951 r. komunistyczny rząd ówczesnej Polski pozbawił ją – jako „wroga ludu” – obywatelstwa polskiego. Nigdy nie pogodziła się z tą decyzją. Za swoje zasługi została uhonorowana przez władze III RP Krzyżem Walecznych.
Promotor Polonii
W gronie wyróżnionych znalazł się też Darek Barcikowski, konsul honorowy RP w Connecticut, tegoroczny Wielki Marszałek Parady Pułaskiego i wydawca „Białego Orła”. Darek Barcikowski wyemigrował wraz z rodziną do Stanów Zjednoczonych z Kielc w 1987 roku, mając 9 lat. Ukończył St. Mary Elementary School w Bostonie, następnie prestiżową Boston Latin School. Uczęszczał na Uniwersytet George’a Washingtona w Waszyngtonie i Northeastern University w Bostonie, uzyskał też certyfikat z przedsiębiorczości na Boston University. Darek jako pierwszy ze swojej rodziny nauczył się języka angielskiego i już w wieku 14 lat pracował w rodzinnych delikatesach, dbając m.in. o księgowość i zamówienia.
W 2003 r. założył (wraz ze swoim partnerem biznesowym Marcinem Bolcem) gazetę polonijną „Biały Orzeł”. Na przestrzeni lat był i jest zaangażowany w działalność wielu organizacji polonijnych i amerykańskich. W 2015 r. przeprowadził się do Hartford, CT, gdzie wkrótce objął funkcję konsula honorowego RP w Connecticut i od tej pory służy polonijnej społeczności w tym stanie, która, co warto podkreślić, wynosi aż 10% populacji całego stanu. W tym samym czasie do New Britain, CT przeniesiona została z Bostonu główna siedziba gazety „Biały Orzeł”. W tym roku poprowadzi też jako Wielki Marszałek Paradę Pułaskiego w Nowym Jorku. Będzie tym samym pierwszą osobą z Connecticut (który jako stan po raz pierwszy w 82-letniej historii Parady stanie na jej czele), której powierzono tę funkcję.
Oprócz swojego zaangażowania w licznych organizacjach i stowarzyszeniach Barcikowski często udziela się też jako prelegent w różnego rodzaju wydarzeniach – m.in. w lutym podczas Kongresu 60 Milionów w Miami był moderatorem dyskusji na temat relacji polsko-amerykańskich, a w marcu br. był jednym z mówców podczas konferencji na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
opr. JS
Koalicja na rzecz Imigrantów i Uchodźców Stanu Connecticut jest organizacją zrzeszającą etniczne i społeczne stowarzyszenia, za cel stawia sobie ochronę i promocję praw imigrantów zamieszkałych w Connecticut oraz działania na rzecz ich aktywizacji w przestrzeni publicznej. Nagroda Imigranta Roku przyznawana jest za wzorową postawę obywatelską i aktywną działalność społeczną. Ma charakter honorowy, nie wiąże się z żadną gratyfikacją pieniężną, jednak niezmiennie od ponad dwóch dekad cieszy się ogromnym prestiżem społecznym.
Wyróżnieni Polacy – od pierwszej edycji imprezy:
- 1998 – Simon Konover; Michael G. Sendzimir; Piotr S.Wandycz
- 1999 – Barbara Jedrezkiewicz; Dr Philip Lazowski; Elizabeth M. Wasiutynski
- 2000 – Dr Witold Kawecki; Hon. Andre M. Kocay
- 2001 – Elizabeth Horyn; Rabbi Haskel Lindenthal; Dr Stanislaw A. Milewski; Clarie Steinberg; Dominick Swieszkowski
- 2002 – Boguslawa Badon; Fred Jacobs; Edwarda S. Powiszki; Anna Sielawko
- 2003 – Andre Blaszczynski Ph.D.; Ann Targonski – Brown
- 2004 – Robert Skarba
- 2005 – Brygadier General Ireneusz J. Zembrzuski
- 2006 – Ernest Sliwinski; Roman Luftglas; Dr Alexander Schenker
- 2007 – Teresa Borowska
- 2008 – Joseph Korzenik; Aleksandra Nowakowski
- 2009 – Wanda Nowakowska
- 2010 – Adam Daliga
- 2011 – Józef Kleszczynski
- 2012 – Dr Krystian Tkaczewski
- 2013 – Monika Krajewska
- 2014 – Rev. Adam Subocz
- 2015 – Andrzej Mazur
- 2016 – Leszek Wrona
- 2017 – Maria Krzysztofiak Brodowicz
- 2018 – Irena Dzierzbińska
- 2019 – Darek Barcikowski, Zdzisława Lempicka
