Bruno Schulz (1892-1942) był wszechstronnym artystą – prozaikiem, grafikiem, malarzem, rysownikiem i krytykiem literackim. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej, ale najpierw z powodu choroby, a potem wybuchu I wojny światowej musiał przerwać studia. Na jego dorobek literacki składają się 2 tomy opowiadań – „Sklepy cynamonowe” i „Sanatorium pod Klepsydrą”, kilka utworów niewłączonych do pierwodruków tych zbiorów, a także listy, wydane w „Księdze listów”, oraz „Szkice krytyczne” – recenzje utworów literackich, publikowane w prasie.
W dziedzinie twórczości plastycznej zasłynął jako autor serii rycin „Xięga Bałwochwalcza”, a także rysunkowych ilustracji do pierwszej edycji „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza i do swoich opowiadań z „Sanatorium pod Klepsydrą”. Prawie całe swoje życie od urodzenia spędził w Drohobyczu, niewielkim miasteczku koło Lwowa, z wyjątkiem krótkiego pobytu w Wiedniu. Był pilnym obserwatorem swojego miasta, jego twórczość zarówno literacka, jak i plastyczna, jest przesycona drohobyckimi realiami. W Drohobyczu też tragicznie zginął, zastrzelony na ulicy przez gestapowca.
W uchwale ustanawiającej Rok Brunona Schulza senatorowie przypomnieli, że w 2022 r. przypada 130. rocznica urodzin i 80. rocznica śmierci artysty. Zwrócili uwagę, że jest on niewątpliwie jednym z najoryginalniejszych twórców polskiej kultury XX w., a jego utwory weszły do kanonu literatury światowej i są znane nawet w najodleglejszych kulturowo rejonach świata. Jak czytamy w uchwale, recepcja twórczości Brunona Schulza obejmuje nie tylko Polskę, Ukrainę czy Izrael, ale wiele innych krajów, gdyż jego opowiadania przełożono na ponad 45 języków, w tym ostatnio na: chiński, turecki, estoński, albański, grecki i wietnamski. Co roku powstają także liczne adaptacje teatralne opowiadań Brunona Schulza, dedykowane mu wystawy plastyczne czy koncerty i filmy. Senatorowie przypomnieli również, że Bruno Schulz przyjaźnił się z najwybitniejszymi polskimi pisarzami. „Jako człowiek o niezwykłej wyobraźni, inteligencji i kreatywności (…) z pewnością zasługuje na miano ambasadora polskiej kultury na świecie” – czytamy w uchwale.
WEM
